dpkg
geïnstrueerd worden om niet om bevestiging te vragen bij het vervangen van een configuratiebestand (met de --force-condef --force-confold
opties). Interacties kunnen, hoewel, drie andere bronnen hebben: sommige komen van APT zelf, sommige worden afgehandeld door debconf
en sommigen gebeuren op de commando-regel door configuratie scripts van de pakketten.
-y
optie (of --assume-yes
) verteld APT om al de antwoorden op all de vragen als “ja” te beschouwen.
debconf
verdient meer duiding. Dit programma was, sinds haar conceptie, ontworpen om de relevantie en volume van vragen weergegeven aan de gebruiker te controleren, en daar manier waarop ze worden weergegeven. Dit is waarom haar configuratie een minimale prioriteit vraagt voor vragen; enkel vragen boven de minimale prioriteit worden weergegeven. debconf
neemt het standaard antwoord (gedefinieerd door de pakket beheerder) aan voor vragen welke ze beslist om over te slaan.
noninteractive
kiest uit de opties, wordt iedere interactie met de gebruiker uitgeschakeld. Als een pakket een informatieve notitie probeert weer te geven, zal deze per e-mail verstuurd worden naar de beheerder.
debconf
te her-configureren, gebruik je het dpkg-reconfigure
gereedschap uit het debconf pakket; het commando is dpkg-reconfigure debconf
. Merk op dat de geconfigureerde warden tijdelijk overschreven kunnen worden met omgevingsvariabelen indien nodig (bijvoorbeeld, DEBIAN FRONTEND
beheert de interface, zoals gedocumenteerd op de debconf(7) handboek pagina).
dpkg
. Er is helaas geen standaard oplossing en geen antwoord is overwegend beter dan een ander.
/dev/null
er naartoe af te leiden met het commando </dev/null
of er een eindeloze vloed van nieuwe-regels naartoe te zenden. Geen van deze methodes is 100% betrouwbaar maar ze leiden er in het algemeen toe dat de standaard antwoorden gebruikt worden, aangezien de meeste scripts een gebrek aan antwoord als een akkoord met de standaard waarde beschouwen.